این روزها، به نظر می‌رسد همه در مورد “متاورس” به عنوان پدیده‌ای که زندگی آنلاین ما را تغییر می‌دهد صحبت می‌کنند. با این حال، به نظر می‌رسد که همه تفسیر خاص خود را از «متاوره» دارند، اما اینکه دقیقا این دنیای جدید چه معنی دارد را در سکویا مگ نیوز می‌خوانیم.
اصطلاح متاورس برای اولین بار در رمان نمادین سایبرپانک نیل استفنسون Snow Crash که در سال ۱۹۹۲ منتشر شد استفاده شد. اما متاورس چیست؟ متاورس (همیشه در داستان‌های استفنسون با حروف بزرگ نوشته می‌شود) به عنوان یک «قلمرو خیالی» مشترک توصیف می‌شود که «در سراسر شبکه جهانی فیبر نوری در دسترس عموم قرار می‌گیرد» و بر روی عینک‌های واقعیت مجازی نمایش داده می‌شود. بنابراین، این عبارت می‌تواند برای تنظیمات دیجیتالی که با واقعیت مجازی (VR) یا واقعیت افزوده (AR) بهبود یافته‌اند، اعمال شود.
متا در اصطلاح به معنای «فراتر» است و به «جهان» اشاره دارد. علاوه بر این، برخی افراد از اصطلاح متاورس برای اشاره به جهان‌های مجازی استفاده می‌کنند که در آن بازیکنان می‌توانند در اطراف پرسه بزنند و با بازیکنان دیگر تعامل داشته باشند. به عنوان مثال، جهانی که در آن توسعه دهندگان می‌توانند ساختمان‌ها، پارک‌ها، تابلوها و چیزهایی بسازند که در واقعیت وجود ندارند. این شامل نمایش‌های نورانی گسترده و محله‌های قابل توجه (که در آن قوانین فضا زمان سه‌بعدی نادیده گرفته می‌شود، و مناطق جنگ آزاد که در آن افراد می‌توانند به شکار رفته و یکدیگر را بکشند) است.
جالب است بدانید که اپیدمی COVID-19 و دور شدن از اجتماع، علاقه به متاورس را برانگیخت. زیرا مردم تمایل دارند که فضای آنلاین خود را واقعی‌تر کنند و کمتر نیاز به حضور در اجتماع واقعی داشته باشند.
مارک زاکربرگ در جولای ۲۰۲۱ فاش کرد که این شرکت قصد دارد نسخه حداکثری‌تری از فیس‌بوک بسازد که شامل حضور اجتماعی، کار اداری و سرگرمی است. فیس‌بوک در ۲۸ اکتبر ۲۰۲۱ نام خود را به متا تغییر داد که نشان‌دهنده تعهد مهم‌ترش برای ایجاد یک محیط مجازی معروف به متاورس است.
در این مقاله، سکه‌ها، توکن‌ها و کیف پول‌های متاورس و همچنین استارت‌آپ‌های متاورس بلاک چین، پروژه‌های متاورس کریپتو و نحوه عملکرد متاورس را مورد بحث قرار خواهیم داد.
ویژگی مهم دنیای متاور چیست؟
محبوب ترین ایده ها در مورد متاورس از داستان‌های علمی تخیلی سرچشمه می‌گیرد. متاورس اغلب در این زمینه مظهر واقعیت واقعی اما مبتنی بر دنیای مجازی است. بنابراین، ویژگی های اصلی Metaverse را می‌توان به صورت زیر شناسایی کرد:
همزمان و زنده: در حالی که رویدادهای از پیش برنامه ریزی شده و مستقل رخ خواهند داد، متاورس یک تجربه زنده خواهد بود که به طور مداوم برای همه و در زمان واقعی وجود دارد، درست همانطور که در “زندگی واقعی” وجود دارد.
پایدار: هرگز «بازنشانی می‌شود»، «مکث نمی‌کند» یا «پایان می‌یابد» – فقط بی‌پایان ادامه می‌دهد.
در دسترس به صورت جداگانه و همزمان: هر کس می‌تواند بخشی از Metaverse باشد و در یک رویداد/مکان/فعالیت خاص به طور همزمان و با نمایندگی خود در Metaverse شرکت کند.
یک اقتصاد کاملاً کارآمد: افراد و کسب و کارها باید بتوانند ایجاد کنند، مالکیت کنند، در آن سرمایه گذاری کنند، بفروشند و در مقابل مجموعه وسیعی از تلاش هایی که ارزشی را تولید می‌کنند که دیگران به رسمیت می شناسند، جبران شوند.
یک تجربه: باید هم دنیای دیجیتال و فیزیکی، هم شبکه ها/تجارب خصوصی و عمومی و هم پلتفرم های باز و بسته را دربرگیرد.
طیف گسترده‌ای از مشارکت‌کنندگان: باید با محتوا و تجربیاتی که توسط بسیاری از مشارکت‌کنندگان ایجاد و اجرا می‌شود که برخی از آنها خوداشتغال هستند، در حالی که برخی دیگر به‌طور غیررسمی سازمان‌یافته یا تجارت‌گرا هستند.
قابلیت همکاری بی‌سابقه‌ای را ارائه می‌کند: باید داده‌های قابل‌توجهی، اقلام/دارایی‌های دیجیتال، محتوا، و سایر قابلیت‌های تعاملی بین هر یک از تجربیات ارائه دهد. دنیای دیجیتال امروزی به گونه‌ای عمل می‌کند که انگار یک مرکز خرید است و هر فروشگاه دارای پول خاص خود، کارت‌های شناسایی منحصر به فرد، واحدهای اندازه‌گیری اختصاصی برای اقلامی مانند کفش یا کالری، و قوانین مختلف لباس، از جمله موارد دیگر است.
متاورس چیست؟
در حالی که مقایسه‌های بالا احتمالاً بخشی از متاورس هستند، اما متاورس نیستند. برای دهه‌ها، جهان‌های مجازی و بازی‌هایی با شخصیت‌های مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) و آنهایی که با انسان‌های «واقعی» در زمان واقعی پر شده‌اند، وجود داشته‌اند. بنابراین، “دنیای مجازی” “متا” نیست، بلکه یک جهان ساختگی و مصنوعی است که برای هدفی خاص (بازی) ایجاد شده است.
به طور مشابه، تجربه‌های محتوای دیجیتال مانند Second Life اغلب به عنوان «پرتو-متاورس» شناخته می‌شوند. اما جنبه‌های مختلف جهان‌های مجازی، مانند نمایش انسان‌ها توسط آواتارهای دیجیتال، فقدان اهداف بازی‌مانند یا سیستم‌های مهارتی و پاتوق‌های مجازی همچنان پابرجا هستند و با وجود اینکه به‌روزرسانی‌های محتوایی تقریباً همزمان را ارائه می‌دهند، برای Metaverse کافی نیستند. بنابراین، «فضای مجازی» یک متاورز نیست.
واقعیت مجازی (VR) روشی برای تجربه یک جهان یا منطقه مجازی است. احساس حضور در دنیای دیجیتال برای ایجاد یک فرا وجه کافی نیست. علاوه بر این، در حالی که یک متاورس ممکن است اهدافی شبیه به بازی داشته باشد، بازی‌های ویژه ای داشته باشد و از گیمیفیکیشن استفاده کند، به خودی خود یک بازی نیست و بر اهداف خاصی نیز متمرکز نیست. از این رو، نه “واقعیت مجازی” است و نه “یک بازی”.
یک متاورس مانند دیزنی لند به صورت متمرکز برنامه ریزی نشده است. در عین حال، متاورس یک «فروشگاه اپلیکیشن جدید» نیست. در عوض، اساساً با پارادایم‌ها، طراحی و اولویت‌های اینترنت/موبایل معاصر متفاوت است.
متاورس چگونه کار می کند؟
متاورس را می‌توان به طور کلی به دو نوع پلتفرم تقسیم کرد. اولین مورد شامل استفاده از توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) و ارزهای دیجیتال برای ایجاد استارت‌آپ‌های متاورس مبتنی بر بلاک چین است. مردم می‌توانند زمین مجازی بخرند و تنظیمات خود را در پلتفرم های Decentraland و The Sandbox ایجاد کنند.
گروه دوم از متاورس برای توصیف جهان‌های مجازی استفاده می‌شود، جایی که افراد ممکن است برای کسب و کار یا سرگرمی همدیگر را ملاقات کنند. در ماه ژوئیه، فیس بوک اعلام کرد که یک تیم محصول متاورس تشکیل داده است.
افرادی که دارایی‌های مجازی را بر روی پلتفرم های مبتنی بر بلاک چین می‌خرند یا معامله می کنند، باید از ارزهای رمزنگاری شده استفاده کنند. البته بسیاری از خدمات متاورس به صورت رایگان ارائه می‌شوند. چندین پلتفرم مبتنی بر بلاک چین، مانند MANA Decentraland و SAND’s The Sandbox، برای خرید و فروش دارایی‌های مجازی به توکن‌های رمزنگاری مبتنی بر اتریوم نیاز دارند.
کاربران می توانند آثار هنری NFT را مبادله کنند یا برای ورود به یک نمایش مجازی یا کنسرت در Decentraland هزینه پرداخت کنند. آنها همچنین می‌توانند از طریق تجارت زمین که ارزش آن در سال‌های اخیر افزایش چشمگیری داشته است، درآمد بدست بیاورند. کاربران می‌توانند با دریافت هزینه از سایر کاربران برای دسترسی به بازی‌های خود، در Roblox درآمد داشته باشند.
در متاورس چه کارهایی می توان انجام داد؟
در پروژه‌های متاورس کریپتو می‌توان تجربه سفر مجازی، خرید لباس دیجیتال، رفتن به کنسرت مجازی را داشت. Horizon Workrooms، یک نسخه بتای باز رایگان از فیس بوک، اکنون برای دانلود در Oculus Quest 2 در مناطقی که Quest 2 پشتیبانی می شود در دسترس است.
این اپلیکشن یک اتاق کار برای دیدارهای مجازی است که به شما و همکارانتان اجازه می‌دهد تا از هر مکانی با کیفیت بالایی با هم همکاری داشته باشید. کاربران می‌توانند از لپ تاپ یا رایانه شخصی خود با اتاق مجازی تماس ویدیویی برقرار کنند.
با این حال، شرکت‌های فناوری هنوز باید نحوه اتصال کانال‌های مختلف وب خود را بیابند. برای انجام این کار، پلتفرم‌های فن‌آوری رقیب باید روی مجموعه‌ای از استانداردها به توافق برسند تا از جابجایی بین متاورس فیس‌بوک، متاورس مایکروسافت یا موارد دیگر اجتناب کنند.
آیا رمز ارزها کلید دنیای Metavers هستند؟
هدف متاورس ارائه یک تجربه واقعیت افزوده برای مردم است که از بسیاری جهات از نظر تجربیات و فرصت‌ها از واقعیت فیزیکی پیشی بگیرد. بیایید نگاهی بیاندازیم به این که چرا متاورس برای عملکرد صحیح به رمزگذاری نیاز دارد.
غیرقابل هک بودن و تغییر ناپذیر بودن بلاک چین، ویژگی‌های حیاتی برای هر فناوری واقعیت مجازی است تا مورد پذیرش قرار گیرد. هک ها و نقض داده‌ها رایج هستند، اما اگر قرار است افراد در یک محیط کاملاً آنلاین و مجازی فعالیت کنند، پلتفرم زیربنایی که در آن فعالیت خواهند کرد باید ایمن باشد.
بلاک چین امکان تأیید سریع اطلاعات را فراهم می‌کند، همچنین تراکنش‌های رمزنگاری امن و محافظت شده در آن وجود دارد. دارایی‌های بلاک چین و کریپتو یک جنبه اساسی و جدایی ناپذیر از نحوه استقرار واقعیت مجازی هستند.
با تکیه بر نکته قبلی، Metaverse می‌خواهد که تراکنش‌ها در صورت تقاضا انجام شوند، که دارایی‌های بلاک چین و کریپتو می‌توانند به فعال کردن آن کمک کنند. باید تراکنش هایی وجود داشته باشد تا در یک محیط واقعیت مجازی واقعی کار و عمل کند. این تراکنش ها باید امن و تقریبا سریع باشند. افراد در این اکوسیستم، به ویژه، باید قادر باشند: الف) به آسانی که گویی شخصاً انجام می‌شوند، معامله و مشارکت داشته باشند و ب) اطمینان داشته باشند که این تراکنش‌ها تکمیل خواهند شد.
افراد و موسسات می توانند تراکنش ها را به صورت مجازی، قابل ردیابی و بلادرنگ از طریق تراکنش های رمزنگاری انجام دهند که روش های عملی و اثبات شده است. با این حال، حتی بدون استفاده مداوم از فناوری بلاک چین و دارایی های رمزنگاری شده، گرایش به پرداخت های مجازی و آنلاین رو به رشد بوده است. انجام معاملات و مشارکت در تجارت در یک محیط آنلاین به یک جریان اصلی تکامل تبدیل شده است که با پذیرش پرداخت های رمزنگاری شده توسط Visa، Mastercard و PayPal حتی رایج تر شده است.
پرداخت‌های مبتنی بر رمزنگاری در یک اکوسیستم مجازی، مانند متاورس، حتی رایج‌تر شدند، و منطقی است که چنین پرداخت‌هایی در آینده به خط مقدم تبدیل شوند. Metaverse هنوز یک میدان در حال توسعه و به سرعت در حال گسترش است. با این حال، نکته اصلی این است که برای پشتیبانی و به فعالیت رساندن یک متاورس کاملاً کاربردی، دارایی‌های بلاک چین و کریپتو باید نقش مهمی در اجرای آتی آن ایفا کنند.
آینده متاورس چه می شود؟
مشخص نیست که یک متاورس واقعی که کاملاً زندگی واقعی را منعکس می‌کند چقدر می‌تواند واقعی باشد یا چقدر طول می‌کشد تا خلق شود. بسیاری از پلتفرم‌های متاورس مبتنی بر بلاک چین هنوز روی فناوری AR و VR کار می‌کنند تا در نهایت به کاربران اجازه دهند با محیط تعامل داشته باشند.
PwC، یک شرکت مشاوره و حسابداری در سراسر جهان تخمین می‌زند که واقعیت مجازی و واقعیت افزوده اقتصاد جهانی را تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۱.۵ تریلیون دلار افزایش می‌دهد، در حالی که در سال ۲۰۱۹، ۴۶.۵ میلیارد دلار بود.
فیس‌بوک، گوگل متعلق به آلفابت و شرکت مایکروسافت همگی در شرکت‌های رایانش ابری و واقعیت مجازی سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا توسعه صنعت را پیش‌بینی کنند.
برای شرکت‌هایی که می‌توانند مناطق خاصی را در انحصار خود درآورند، مانند پشتیبانی از پلتفرم ها یا خدماتی مانند پرداخت‌ها، اشتراک ها یا تبلیغات، پول هنگفتی وجود خواهد داشت، همانطور که برای شرکت هایی که بر «اینترنت» تسلط داشتند، پول هنگفتی وجود داشت.
